Cechami stylu Mehoffera są:
- dekoracyjność linii i koloru,
- soczysta gama barwna,
- zamiłowanie do złoceń i ornamentów
- wprowadzanie motywów ludowych, alegorycznych i symbolicznych.
Uprawiał
•sztukę użytkową.
Grafika
Obejmuje techniki pozwalające na powielanie rysunku na papierze lub tkaninie z uprzednio przygotowanej formy (plakat, ilustracje, druki okolicznościowe, magazyny, gazety, znaczki pocztowe, banknoty, ekslibrisy i liternictwo.)
Malarstwo sztalugowe
W XV wieku po raz pierwszy na krośnie rozpięto płótno, które stało się idealnym podobraziem dla rozwijającego się wówczas malarstwa olejnego. Obrazy olejne powstawały przez nanoszenie kilku lub kilkunastu warstw farby olejnej na zagruntowany i pokryty podmalówką podkład. Ponieważ była to wielogodzinna i żmudna praca, w warsztacie malarza artysty pojawiły się sztalugi, ułatwiające to niełatwe zadanie. Te obrazy, które powstały na podobraziach wymagających pracy przy sztalugach określono umownie mianem malarstwa sztalugowego.
Dziwny ogród 1903
Czerwona parasolka 1917
Słońce majowe 1907
Portret żony 1904
Witraże
Ozdobne wypełnienie okna, wykonane z kawałków kolorowego szkła wprawianych w ołowiane ramki osadzone między żelazne sztaby. Ramki stanowią kontur rysunku, kreskowanie na szkle lub malowanie na nim przeźroczystymi farbami podkreśla charakterystyczne elementy (głowę, oczy, ręce, fałdowanie szat, cieniowanie figur itp.). Witraże stosowano głównie w budownictwie sakralnym. Technika witrażu znana była w starożytności jednak została rozpowszechniona od wczesnego średniowiecza, a rozwinęła się w sztuce gotyckiej. Renesans witrażownictwa nastąpił na przełomie wieków XIX i XX w sztuce secesji.
Vita – somnium breve 1904
Polichromie
Wielobarwna ozdoba malarska ścian, sufitów, podniebienia sklepień, rzeźb stosowana do dekoracji wewnętrznych i zewnętrznych. Polichromie wykonywano nie tylko na materiałach kamiennych i tynkach, ale także na drewnie, wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń w budownictwie sakralnym i świeckim.